Flexwerker

Onderscheid in flexwerkers

Bij flexwerkers kun je denken aan verschillende typen werknemers met een flexibele arbeidsrelatie. Het kan gaan om werknemers die wel een vast contract hebben, maar geen vast aantal uren, of werknemers die uitzicht hebben op een vast contract. Daarnaast kunnen werknemers met een contract korter dan een jaar gekwalificeerd worden als flexwerker, maar ook werknemers met een contract van een jaar of langer. Ook werknemers met een tijdelijk contract zonder vaste uren kunnen onder de categorie flexwerkers vallen. De meest bekende voorbeelden van flexwerkers zijn uitzendkrachten, oproepkrachten, invalkrachten en ZZP’ers.

Voordeel van flexwerken

Voor een bedrijf is het voordelig om de keuze te hebben voor extra werknemers op momenten dat het druk is. Zo heeft een bedrijf minder vaste krachten in dienst, en dus minder verplichtingen. Op rustige momenten kan het bedrijf er dan voor kiezen om met alleen het vaste personeel te werken. Voor een werknemer brengt het onafhankelijkheid en vrijheid met zich mee, maar zorgt het tevens voor onzekerheid als het gaat om baangarantie en inkomenszekerheid.

Onderscheid in flexcontracten

Er kan een onderscheid worden gemaakt tussen 4 soorten flexcontracten:

• Uitzendovereenkomst: deze overeenkomst is van toepassing tussen de werknemer en het uitzendbureau.
• Oproepcontract met voorovereenkomst: wanneer je wordt opgeroepen bepaal je zelf of je daar gehoor aan geeft, maar zodra je dit doet ontstaat er een arbeidsovereenkomst die geldt onder de voorwaarden van de voorovereenkomst. Je krijgt alleen de door jou gewerkte uren betaald.
• Oproepcontract met uitgestelde prestatieplicht, 2 varianten:
  • Contract zonder urengarantie (0-uren): wanneer je een oproep krijgt, geef je daar gehoor aan. Bij elke oproep heb je recht op minstens 3 uren loon, ook als de werkzaamheden korter duren. Er is geen vast aantal uren.
  • Contract met urengarantie (min-max): in dit geval staat het aantal uren wel vast, in die zin dat er een minimum en een maximum geldt. Je hebt altijd recht op uitbetaling van minstens het minimale aantal uren, zelfs wanneer je niet wordt opgeroepen. Ligt het minimum per week onder de grens van 15 uren? Dan heb je in ieder geval bij elke oproep recht op minstens 3 uren loon.